Wraz z zachodzącymi zmianami klimatu i przewidywanym wzrostem wielkości przepływów w rzekach, Wody Polskie podejmują działania, które pozwolą na bezpieczne przejście wód przez obwałowane koryto Wisły bez ryzyka przelania. W tym celu planowana jest budowa polderów i zbiorników przeciwpowodziowych. Retencja polderowa pozwoli zabezpieczyć wały przed zniszczeniem i utrzymać ich parametry techniczne w zmieniających się warunkach środowiskowych. Ochroną będzie objęte około 50 000 osób, infrastruktura komunalna, obiekty użyteczności publicznej, zakłady przemysłowe oraz obiekty infrastruktury strategicznej na terenie realizacji projektu.

Celem inwestycji „Program działań nietechnicznych i retencyjnych stanowiący element zarządzania ryzykiem powodziowym w regionach wodnych Małej Wisły i Górnej Wisły (zlewnia powyżej Krakowa), z uwzględnieniem ochrony przed powodzią miasta Krakowa” jest budowa 10 polderów oraz 2 zbiorników przeciwpowodziowych wielozadaniowych, co pozwoli na zmniejszenie zagrożenia i ryzyka powodziowego w regionach wodnych Małej i Górnej Wisły, ze szczególnym uwzględnieniem ochrony przed powodzią miasta Krakowa i doliny Wisły powyżej miasta. Zasięg redukcji ryzyka powodziowego obejmie również odcinek doliny Wisły aż do ujścia Dunajca.

„Inwestycje, które Wody Polskie przygotowują są odpowiedzią na zachodzące zmiany klimatyczne. Właściwe zarządzanie suszą i powodzią polega na budowaniu zbiorników wielozadaniowych, przeciwpowodziowych, jak również stosowaniu retencji polderowej” – powiedziała Monika Niemiec – Butryn Dyrektor Departamentu Gospodarki Wodnej i Żeglugi Śródlądowej w Ministerstwie Infrastruktury

„Aby zabezpieczyć odpowiednio obszar Małej i Górnej Wisły niezbędny jest układ wielu inwestycji. Wody Polskie planują poldery, budują zbiorniki przeciwpowodziowe, modernizują wały. Ta inwestycja ma niezwykłe znaczenie dla bezpieczeństwa nie tylko mieszkańców Krakowa, ale i terenów położonych wokół Wisły.” – wyjaśniał Wojciech Skowyrski Dyrektor Departamentu Przygotowania i Realizacji Inwestycji w Wodach Polskich

Dyrektor R. Radoń stwierdził, iż jest to kolejny etap działań przeciwpowodziowych na naszym obszarze: „Prace prowadzimy kompleksowo. Budowa 10 polderów i 2 zbiorników wielozadaniowych między Krakowem a Oświęcimiem pozwoli obniżyć falę powodziową na Wiśle w rejonie Mostu Dębnickiego  o 80 cm. Mieszkańcy Krakowa będą mogli spać spokojniej” – podsumował.

Obszar objęty Projektem obejmuje odcinek ok. 230 km Wisły od jej źródeł po wodowskaz Sierosławice i ok. 8 950 km², tym samym jest zbliżony powierzchnią do obszaru mniejszych województw w Polsce.

W dorzeczu Górnej Wisły m.in. w latach: 1903, 1925, 1934, 1960, 1970, 1972, 1997 i 2010, zanotowano kilka dużych wezbrań powodziowych.  Charakter, wielkość tych wezbrań oraz skutki jakie przyniosły porównuje się najczęściej do powodzi z roku 1813, która jest oceniana jako największa klęska żywiołowa w dorzeczu Górnej Wisły. Duże powodzie z ostatnich dziesięcioleci to m.in powódź w lipcu 1960, obejmująca górską część dorzecza Górnej Wisły, w trakcie której  wystąpiła niekorzystna kulminacja wezbrań na Wiśle i jej dopływach Sole i Skawie. Wezbranie z roku 1970 objęło swoim zasięgiem karpacką część dorzecza Wisły, ale szczególnie zlewnie górnej Soły i górnej Skawy. Kolejna duża powódź miała miejsce w sierpniu 1972 roku i objęła zachodnią część Karpat, a zwłaszcza zlewnie Małej Wisły, Soły i Skawy. Powódź w wielu miejscach miała duże rozmiary, stany wody notowane na wodowskazach Jawiszowice, Nowy Bieruń i Popędzynka na Wiśle oraz w Bielsku na Białej, przekroczyły największe notowane do tej pory maksima. W obszarze objętym projektem odznaczyła się także powódź z lipca 1997 roku, której obszar występowania obejmował m.in. Wisłę wraz z dopływami od Małej Wisły do Dunajca.

Powódź z maja 2010 roku miała swoją genezę w bardzo wysokich sumach opadów w górskich dopływach Małej Wisły i Wisły. Na Sole, Skawie i Skawince nastąpił gwałtowny przybór wód, wezbrały także Przemsza i Ruda. 17 maja fala powodziowa dotarła do Krakowa, a już 18 maja nastąpił gwałtowny wzrost stanu wód Wisły zarówno poniżej, jak i powyżej miasta. Była to sytuacja wcześniej niespotykana. Miała na nią wpływ kulminacja fal Wisły i Skawinki. Na skutek utrzymywania się wysokich sum opadów pod koniec miesiąca, miała miejsce druga fala powodziowa, co nastąpiło 2 czerwca. Powódź w zlewni górnej Wisły w roku 2010 była największą od roku 1813 i dużo większą niż w roku 1997. Stan wody w przekroju Kraków osiągnął 957 cm.  Tam  też  zalane  zostały  bulwary, a  na skutek przerwania wałów ucierpiały niektóre dzielnice położone w pobliżu Wisły. Wysokie straty zanotowano w miejscowościach górskich, gdzie dopływy Wisły gwałtownie przybrały, pokazując swój niszczycielski charakter. Powierzchnię zalewu przy tej powodzi szacuje się na ok. 5540 km. Ostatnie większe wezbrania dotyczą lat: 2011 (Przemsza, Wisła), 2013 (Soła), 2014 (Brennica, Janoszka, Soła), 2016 (Mleczna), 2017 (Soła, Wisła).

Przewidywany okres realizacji projektu to lata 2021-2026. Zakładane koszty przedsięwzięcia wynoszą ok. 800 mln zł.